11 augustus 2008 was het dan zover.
J. had zijn ADHD intake-gesprek in het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen.
En wij hadden geregeld dat wij daarbij mochten zijn met onze film crew:
Regie: Joost Schrickx, camera: Simon Sliphorst en geluid: Harro Henkemans.
Wat was Jochanan goed!
Hij acteerde, schmierde, flirtte met de co-assistente, was bang voor de bloedprik en bouwde dat dramatisch mooi op, was zeer camerabewust … en was toch helemaal zichzelf. Helemaal J.
Kortom, een goede keuze voor deze documentaire. Een bijzondere keuze.
En toen kwam de conclusie van de psychiater. Heel dubbel. Ergens hoopten we dat hij zou zeggen dat alles wees op adhd. Dat zou goed zijn voor het vervolg. Goed zijn voor de documentaire. Maar wel lullig voor J.
Dat maakt deze film zo moeilijk voor mij als regisseur. En producent. Twee lastig te combineren petten. Ik mag J. graag. En hoop voor hem het beste. Maar voor mijn film zou het niet slecht zijn als …
Onze professionele gebeden werden verhoord. Dr. Kan zette er zelfs een ‘flesje wijn op in’ dat J. adhd heeft. Maar wilde alvorens tot een conclusie te komen eerst nog zijn vriendin en zijn zus spreken.
Een volgende keer.
De tijd zal het dus leren!