Paniek in ADHD documentaire land

Heb de afgelopen week het materiaal dat we tot dusverre vastgelegd hebben gespot.
Werd en word daar niet echt blij van.
Het heeft geen enkel verband, het is slecht verstaanbaar, het ziet er vaak niet echt mooi uit, er zijn al bijna twee draaidagen doorheen gejast, er zit geen verhaal in, J. blijft oppervlakkig en gaat de confrontatie met zichzelf en zijn adhd niet aan, bij de meeste interviewtjes die hij zelf gedraaid heeft zijn zijn gesprekspartners zo goed als onthoofd, ik heb toch geprobeerd er iets uit te monteren maar ben daar gefrustreerd weer mee opgehouden, Pelicula kreeg een afwijzing van het Fonds Psychische Gezondheid zodat er nauwelijks geld rest, ik kan me deze dagen slecht concentreren, als een echte adhd’er, ook andere klusjes lopen niet echt zodat ik me schudlig voel tegenover mjn vriendin en kind, mijn vriendin overigens die tegenwoordig 5 dagen per week naar school/werk combi gaat en ’s avons en in het weekend huiswerk moet maken zodat ik geacht word me schuldig te voelen over ieder uur dat ik overwerk, iedereen is lekker bezig behalve ik, gisteren had ik van de spanning buikloop en kreeg ik een telefoontje dat mijn vriendin in het ziekenhuis lag met maagklachten, vermoedelijk ook van spanning en stress, mijn dochter van 1 1/2 wordt nog steeds minstens twee keer per nacht wakker en begint dan te huilen, faillissement dreigt, een creatieve blokkade lijkt zich van mj meester te hebben gemaakt, kortom, het gaat even iets minder, maar er zit niets anders op dan door te gaan, dit soort periodes horen erbij, de zon zal heus wel weer gaan schijnen in adhd documentaire land.