Testimonials
Daarna heeft hij mij ondersteund als begeleider bij het maken van een korte documentaire.
In de voorbereidingsfase kwam Joost zijn kennis op het gebied van scenario goed naar voren. We kwamen snel tot de essentie in onderwerpskeuze en opbouw van de verhaallijn. Hij weet op een rustige wijze je vragen naar tevredenheid te beantwoorden.
“Het belangrijkste waar ik van doordrongen ben geraakt door de coachingsgesprekken met Joost Schrickx is dat een verhaal, of dat nu een scenario betreft of niet, een dramatisch belang moet hebben. Als de hoofdpersoon geen dilemma heeft, trek je de kijker of de lezer je verhaal niet in. Een verhaal heeft meer kans van slagen als het voortkomt uit jouw fascinatie. Het moet een persoonlijk verhaal zijn.
Verder ben ik mij er nog bewuster van geworden dat film ‘platter’ is dan proza. Scenarioschrijven is een verhaal vertellen in handelingen. Je moet zoeken naar manieren om de denk- en de gevoelswereld van de personages te verbeelden. Joost heeft me er op gewezen dat het gebruik van props daarbij een hulpmiddel kan zijn.Een ander leerpunt was het maken van een zogeheten ‘Karakterdossier’; als je de tijd neemt om alle personages uitgebreid te beschrijven met hun specifieke karaktertrekken, geschiedenis en fysieke kenmerken, zit je verhaal daar al bijna in opgesloten. Je hoeft niet alle informatie uit je karakterdossier in je film te gebruiken, maar jij moet als schrijver wel precies weten wat voor mensen je personages zijn.Last but not least heeft Joost me meegegeven dat ik mijn schrijven serieus moet nemen; er tijd en ruimte voor moet claimen. Dat ik mij meer als schrijver moet durven profileren.”
Dorothée Albers, schrijfster in wording, februari 2009
Testimonial 3.
“Wat is dat toch dat ik het in mijn hoofd allemaal zo goed op een rijtje heb (niet altijd natuurlijk..) maar niet op papier krijg. Toch maar weer even de aantekeningen van Joost Schrickx erbij pakken. Dat was namelijk weer een enerverende avond. Joost begon te zeggen: Ik heb het heel druk, altijd heel druk in dit vak en als je het niet druk hebt dan moet je altijd zeggen dat je het wél druk hebt…..Bizar vak zit ik in! Wel mooi. Hij gaf ons veel van zijn geheimen…even ter reminder: logline, premisse, verliefd (op je idee), personages, vanuit de mensen, specifiek, duidelijk en bijzonder, wat willen mensen in de arena en waarom lukt dat niet? Arena = lift: the what if factor? Something to loose, denk visueel, dramatische doelen, spanningsbouw, serie…geef de lezer het seriegevoel, bron en enthousiasme.
Concentreer je op 1 ding: durf keuzes te maken en durf af te dalen: wat is de kern van mijn verhaal? Dit is een goede voor mij: keuzes maken, bijvoorbeeld dat ik nu dit dagboek zit te schrijven terwijl de deadline van morgen me met wijde ogen aanstaart en vraagt wanneer ik aan haar ga beginnen. De kans is groot dat ik eerst mijn huis ga schoonmaken (en dat is echt niet mijn favoriete bezigheid, I’ll tell you that much) of mijn zomerkleding eens ga uitzoeken, nu de zon ook nog is gaan schijnen lonkt ook het terras voordat ik aan mijn format begin, ach ja een mens zit raar in elkaar!!
Om nog even terug te komen op Joost, hij had onze ideeën gelezen, want Allard had ze n.a.v. onze persoonlijke gesprekken in een paar zinnen verwoord. Er was een aantal ideeën direct blijven hangen en een aantal ook helemaal niet. Je kon de spanning in de klas voelen, iedereen wilde weten of zijn/haar idee was blijven hangen. Mooi gevoel vond ik dat.”
Pauline de Wilde, actrice
