Production meeting with Indian Crew
Ten eerste wordt mijn dochter Rosalien Sara vandaag twee. Gisteravond in mijn eentje op mijn hotelkamer een stevige wodka gedronken om dat te vieren. Feestelijk is hiervoor misschien toch niet helemaal het juiste woord.
Maar in ieder geval wél feestelijk omdat er opeens schot in de productie lijkt te komen; Plekken en mensen beginnen op hun plaats te vallen. Beetje bij beetje.
Daar zag het gisterochtend nog niet naar uit, tijdens een ronduit vage meeting met de Indiase productie mannen. Op basis van mijn twee locatierapporten en de tijdens het locatie zoeken genomen foto’s probeerden zij meer duidelijkheid te krijgen over welke scènes nu precies waar geschoten gingen worden. Sander was daar kennelijk nog steeds niet aan toe want hij kwam wederom niet veel verder dan “mooi licht, lekker authentieke, wellicht wel bruikbaar”. Aan het eind van de twee uur durende meeting waren er van de 22 tot nog toe gescoute locaties drie afgevallen. En geen van de resterende locaties had Sander’s stempel ‘wellicht bruikbaar’ al kunnen overstijgen.
Location visit house Ravi
Ver buiten de stadsrand van Jodhpur, veel te ver naar Sander’s zin, stopten we bij een geel-gepleisterd voormalig soort zwembad van de koning. Volgens onze lokale fixer, Harendra Pal, zou hier de scène waarbij vader en zoon naar het verbranden van de lijken kijken opgenomen kunnen worden. Inderdaad een mooie plek, ook door de pilaren waarop het badhuis steunde, die een speels doorkijkshot mogelijk maken. Maar om nu alleen voor deze toch korte scène met de hele crew in de auto te stappen en een half uur te rijden, vond Sander terecht verspilling van tijd en productiegeld. Maar er moeten nu toch wel eens knopen doorgehakt gaan worden, wierp Karin nog tegen. Sander was echter onverbiddelijk. Niet helemaal hier naartoe voor slechts een scène.
Dit zou de plek kunnen zijn!, beseften Karin, Sander en ik min of meer tegelijkertijd. Dit zou de plek kunnen zijn waar plasticverzamelaar Ravi met zijn zoon Sahir, zijn vrouw Jivika en zijn kinderen woont. En toen we in en rondom het huis rondkeken werden we steeds meer in deze overtuiging gesterkt. Er hoeft eigenlijk nog weinig aan het huisje te gebeuren, alle attributen, een primitief keukentje, een gammel bed voor Sahir, een oventje, alles is er al. En zelfs voor figuratie en loslopende dieren op de binnenplaats hoeven we eigenlijk nauwelijks meer te zorgen want ook die zijn hier ruim voorradig. Nu alleen nog toestemming krijgen van de heer des huizes die helaas afwezig was. Maar dat zal zeker geen probleem zijn. Een stapeltje roepies zal alle deuren openen.
Ok, we hadden nu dus een – laten we voorzichtig zeggen potentieel – huis – en even later vonden we ook een redelijk geschikte afvalplastic-inzamelingsplek en in de avond zelfs nog een kameel-kandidaat – maar we hadden nog steeds geen hoofdpersoon. Nog steeds geen Ravi. En de tijd begon nu toch echt te dringen. Pas met een hoofdpersoon zal het verhaal echt gaan leven. Pas met een hoofdpersoon zal Sander in staat zijn een volledig doorleefd, gevisualiseerd en geïnspireerd draaiboek te maken.
De volgende dag vertrekken we al vroeg in de ochtend met een kleine groep, fixer Harendra, Assistant Director Mukul, regisseur Sander en ik naar Jodhpur om daar nog wat voor trek-shots en steadycam shorts geschikte pleintjes te vinden. Mooie authentieke pleintjes, niet te druk want dan wordt het onproduceerbaar en vooral pleintjes waar om de lelijke uitingen van deze tijd, zoals de overal staande gigantisch transformators en de her en der hangende chaotische knopen van elektriciteitskabels, heen gefilmd kan worden.
Geen gemakkelijke opgave.
Searching for Ravi
Een zo’n kandidaat-pleintje heeft zich kennelijk gespecialiseerd in het maken van gebakken lekkernijen. Op verschillende plekken staan koks en koksmaatjes in reusachtige ketels hete olie te roeren waarin om de zoveel tijd een paar opgerolde stukken deeg worden gegooid. Mijn oog valt op een van de koks vanwege zijn woeste haren, de band om zijn hoofd en zijn karakteristieke beetje zigeunerachtige trekken. De man heeft kennelijk door dat hij bekeken wordt en kijkt op een goed moment ook mijn kant op. Als hij ij – buitenlander – ziet smelt zijn stoer gezicht tijdelijk en werpt hij mij een vriendelijke glimlach toe. En plotseling dringt het tot me door: dit is Ravi! Dit zou onze hoofdpersoon wel eens kunnen zijn! Ik besef dat ik hem eigenlijk altijd al op deze manier voor me heb gezien. Klein, jong, woest, goedaardig.
Dinsdag komt ie naar de casting.
Ha Joost,
Gefeliciteerd met de verjaardag van Rosalien Sara! Leuk alle verhalen te lezen.
Tot gauw.
liefs,
Monique en Jaap
Was even eruit, maar nog van harte gefeliciteerd met je dochter! Tot over een week.
Gr Emanuel