Op zoek naar een remedie tegen hoogteziekte, dus.
Een vriend van mijn broer Jaap kwam als eerste met een mogelijke oplossing aandragen. Roon, zo noemt hij zich, is een ervaren bergbeklimmer en als hij ergens op grote hoogte verblijft gebruikt hij Diamox.
Diamox.
Het is een soort van chemisch middel dat de verschijnselen van hoogteziekte, hoofdpijn, misselijkheid, algehele lamlendigheid, onderdrukt. Zonder overigens de hoogteziekte zelf te genezen.
“Dit middel lijkt me zeer af te raden, want je schakelt er – domweg – je eigen waarschuwingsmechanismen mee uit. Typisch farmaceutische benadering…”, liet Producent/regisseur Sander Francken mij per email weten.
Zit wat in, dacht ik toen.
Ik zette diamox daarom maar uit mijn hoofd.
Wat dan?
De soort van konijnenkeutels die een traditionele Tibetaanse arts ons tijdens onze research-reis had voorgeschreven leken wel iets van effect te hebben. Maar was dat niet vooral suggestie? En je kon toch moeilijk de filmcrew van tientallen Delhi-ers en Mombay-ers en een stuk of zes Hollanders met een serieus gezicht verplichten dagelijks twee konijnenkeutels te eten.
Geen Tibetaans wondermiddel dus.
Maar wat wel?
Extra zuurstof!
Dat was Sander zijn idee.
Hoogteziekte ontstaat met name door een overschot aan koolzuur en dus een tekort aan zuurstof in het bloed. Als we nu eens de crew-leden, met name op momenten van inspanning, een teug zuurstof zouden laten nemen, zou dat dan het probleem niet grotendeels oplossen?
Wederom raadpleegde ik Roon, de bergbeklim-vriend van mijn broer Jaap. Roon vond het maar een wild idee en verwachtte er weinig heil van. En ook een tweede door mij geraadpleegde bergbeklim-expert, tevens medicus, raadde het gebruik van zuurstof af. Volgens hem kon dit zelfs gevaarlijk voor de gezondheid zijn.
Sander liet zich hierdoor niet uit het veld slaan. Die experten van mij waren bergbeklimmers en geen filmmakers.
Zit wat in.
En dus gingen we op zoek naar zuurstof. In flesvorm of anderszins.
Sander zijn zoon vond een aanbieding van goedkope en handige zuurstofflesjes op het internet. Sander stelde voor daar een grote hoeveelheid van aan te schaffen en die over zijn bagage, die van mij en die van line producer Karin S. de Boer te verspreiden.
Ik informeerde bij de KLM, bij de Douane en bij de leverancier van de flesjes. Die raadden het af om met flesjes zuurstof op reis te gaan. Brandgevaarlijk, explosief, verboden.
Sander, met de volhardendheid die hem ook hielp bij het bijeenschrapen van het budget voor BARDSONGS en bij het realiseren van het eerste deel in Mali en het tweede deel in Rajasthan, zag een eenvoudige oplossing.
Op zoek naar niet-ontvlambare zuurstof!
Tibetaanse arts met dochter
tip: houdt bij een type en letergrote.
deze had iets groters gemogen.