De oorlog van mijn vader

In december 1944 schoten 4 verzetsstrijders in een kapperszaak in Hoorn een Nederlandse SS-er dood. Als represaille voerde de Duitse bezetter vanuit de Weteringschansgevangenis in Amsterdam vijf gevangenen aan naar het kerkplein in Hoorn en schoten deze dood. Sommige kinderen zijn destijds, al of niet gedwongen door de Duitsers, getuige van deze executie geweest.

Wat doet dat met een kind om iemand doodgeschoten te zien worden?

Een van de getuigen van de executie was de vader van maker Joost Schrickx, die slechts in flarden en alleen met zijn kinderen over dit voorval gesproken heeft. Kennelijk stond hij stond voor het raam van zijn ouderlijk huis aan de Kerkstraat in Hoorn, toen een Duitser een van de vijf geëxecuteerden een genadeschot in de nek gaf.

Invulling van de stilte tussen hemzelf en zijn vader was een van de redenen dat maker Joost Schrickx deze film heeft gemaakt. Hij probeert daarbij deze fatale dag te reconstrueren. Hij doet dat door met getuigen uit die tijd, nu mannen en vrouwen van rond de tachtig, terug te gaan naar de plek waar de executie zich meer dan 70 jaar geleden afspeelde.

Tijdens deze zoektocht ontdekt Schrickx dat er niet zoiets bestaat als ‘de reconstructie’. Ieder van de getuigen blijkt zijn eigen herinneringen, beelden, invalshoeken en details te hebben.

Maar dat maakt de beleving en impact ervan niet minder intens.