De kleine keizer
Vlak voor vertrek besloot ik een leesboek te kopen. Voor tijden van lang wachten. Of voor het slapen gaan op de hotelkamer.
Na even zoeken viel mijn aandacht op een boek van Martin Bril met een afbeelding van een schilderij van Napoleon op de kaft. Bril werd een paar jaar geleden gegrepen door de figuur Napoleon Bonaparte en de mythyevorming om hem heen en schreef daar een boek over. Ik herinner mij dat ook ik eens gegrepen werd door de figuur Napoleon. Alweer heel lang geleden, halverwege de jaren ‘ 70 toen ik met mijn ouders op vakantie in Parijs was.
De volgens sommige gestoorde en volgens andere geniale Napoleon sprak mij juist wegens deze dubbelheid aan. Ik wilde gedurende die Parijse week en de maanden daarna alles weten van deze man die met zijn wispelturige en intuïtieve manier van strategisch redeneren zijn officieren vaak tot wanhoop en zijn manschappen – met duizenden tegelijk – de dood indreef. Maar ondertussen wel de ene veldslag na de andere winnend afsloot; zeker in het begin van zijn keizerlijke carrière. Gewoon een kwestie van hard weken, discipline en enthousiasme, zo vond ‘de kleine keizer’, zoals Bril hem bijna liefkozend noemt.
Onze regisseur en producent, Sander Francken, heeft wel iets weg van Napoleon.
Wispelturig en intuïtief.
Gisteravond tijdens een kennismakingsetentje met onze waarschijnlijke Indiase productieleider, stelde hij plotseling voor om ipv op 16 mm op 35 mm te gaan filmen. Dit tot grote schrik van Karin, want dit zou grote implicaties hebben voor de productie. Duurdere filmapparatuur, meer, nog meer Indiaas personeel, minder manoeuvreerruimte in de straatjes van Jodhpur, hogere ontwikkelingskosten, etc. Ik moet er eigenlijk wel om lachen, ik werk al een aantal jaren met hem samen op verschillende projecten, en ik ken zijn onberekenbaarheid en impulsiviteit en schrik er niet meer zo van.
Bovendien, dat moet gezegd, hij heeft er redelijk veel slagen mee gewonnen. En ook voor de huidige slag, het speelfilm drie-luik in Mali in Afrika en in Rajasthan en Ladakh in India, verwacht ik dat hij die uiteindelijk tot een goed einde zal brengen.
Het is overigens niet niets, om een speelfilmproject op je schouders te durven en kunnen nemen.
Het zou mij niet lukken.
Ik werk graag samen met Sander en heb mijn mooiste ‘ filmprestaties’ in samenwerking met hem tot stand gebracht.
Wat ons overigens het meest bindt is ons gemeenschappelijk bizarre gevoel voor humor. Dat zal ons ook tijdens dit Indiase project regelmatig verlichting en Karin tegelijkertijd verwarring geven.
Dat wordt lachen.
